Een week vol met leuke dingen!

Lieve iedereen,

09-02-2013
Zaterdag was de Valentijns dans. S’ ochtends heb ik lekker uit kunnen slapen. Nadat ik genoeg aan het zwembad had gelegen had ik aan Lynette gevraagd of ik kon helpen met de voorbereidingen van het eten. Dit vond ze heel fijn! Ik heb toen een stuk of 15 komkommers geschild en gesneden. Ook heb ik geholpen met de mosterdsaus. Was wel grappig want Lynette zei dan doe ik nog een ‘biekie meer’. En toen schudde ze bijna heel het potje leeg haha! Dat was voor haar een ‘biekie meer’. Nadat alles klaar was ben ik snel gaan douchen want ik zou ook al mee gaan naar de locatie om daar nog te helpen. Dit was om 4 uur. We hebben toen alle sla in bakjes gedaan, het vlees overal opgelegd en de tafels mooi gemaakt. Het feest begon om 18.30. Nadat iedereen binnen was hield Lynette een kleine toespraak. De meeste mensen die op het feest waren hadden een beetje een country uiterlijk. Hierbij moet je denken aan van die cowboy hoedjes, cowboy laarzen, lange broeken met wijde pijpen aan de onderkant en geknoopte vestjes op hun buik. Heb je al een beeld voor je haha? Het was wel leuk hoor! Hebben lekker gegeten en toen ging iedereen dansen. Een man bleef maar vragen wanneer wij gingen dansen maar ja iedereen die mij kent weet dat dat niet zal gaan gebeuren haha! Dus die man had pech! S’ avonds zijn we terug gebracht door Lynette want die moest afsluiten en wij wilde graag gaan slapen. Het feest zou uiteindelijk niet langer duren dan 12 uur, tenminste het dansen niet want de mensen zijn hier streng christelijk. Dat betekent dat zondag een rust dag is… Er was trouwens heel veel eten over. Dit gooien ze hier echt niet weg!! Ze geven dat aan hun schoonmakers, huishoudsters en andere mensen. Dit omdat ze hier zoveel armoede kennen dat ze het liever aan iemand mee naar huis geven zodat die tenminste eten hebben dan dat ze het weg gooien zoals in Nederland. Er waren namelijk 5 zwarte afrikanen in de keuken bezig met de afwas weg te werken van 160 mensen. Het was erg veel werk voor hun dus heb ik lekker veel geholpen zodat ze eerder klaar zouden zijn. Ook hier waren hun heel erg blij mee!

10-02-2013
Zondag heb ik lekker uitgeslapen. Net toen ik wakker was kwam Lynette naar boven. Ze vroeg of we mee gingen naar de boerderij voor een ‘braai’. Dit zou onze eerste Zuid Afrikaanse braai zijn. Het was ongeveer 1 uur rijden. Uiteindelijk belanden we in een hoop met bossen, een soort van wildernis aan een riviertje! Echt heel mooi! We hebben daar op het terrein rond gereden met hun ‘bakkie’. Wij stonden natuurlijk achter op hun ‘bakkie’. We kwamen ! dieren tegen die op hun terrein leven. Dit zijn geiten, hun hond, een soort van struisvogels, bokken en nog een soort koe . Ook zijn er soms apen. Alleen deze hebben we helaas niet gezien! Toen we terug waren van de ‘tour’ zijn we op het terras gaan zitten dat boven het water ligt op palen. Je hoort de rivier heel de tijd. Erg rust gevend! Na wat drinken zijn we naar binnen gegaan en hebben we de spullen klaar gezet en de tafel gedekt. Ondertussen lag het vlees al op de ‘braai’. Toen het klaar was hebben we het binnen lekker opgegeten. Er waren nog aardappeltjes en worteltjes van gisterenavond over, 2 soorten vlees, salade en brood. Het was echt ‘baaie lekker’ zoals ze dat hier dan zeggen. Het was ook een heel mooi huis. Het was een huis van heel kosteloos en natuurlijk materiaal. Zo zag je binnen eigenlijk alleen maar baksten, houten balken en beton. Hier was heel het huis mee gemaakt. Het zag er echt mooi uit en het past allemaal goed bij elkaar. Rond een uur of half 3 gingen we ons weer opmaken om naar huis te gaan. Alleen eenmaal bij onze schoenen aangekomen want die staan buiten omdat ze vol modder zitten ontbrak Lynette haar schoen! De hond was op sleeptouw gegaan met haar schoen. Hij had de mijne ook geprobeerd want eerst stonden ze boven en nou stond er een beneden. Na een zoektocht vond ik Lynette haar schoen aan de waterkant haha! Het was wel heel grappig! Snel terug naar Viljoenskroon gereden en toen ben ik lekker in slaap gevallen. S’ avonds heb ik tante Jet, ome Erik, de buren, papa, mama en Chels nog gezien. S’ avonds met mama nog een geweldig leuk idee bedacht, namelijk om een feestje te vieren op Valentijnsdag. Dan ga ik de kinderen schminken met hartjes op hun wangen, snoepjes eten, ballonen opblazen, tekeningen kleuren en heel veel knuffelen! Heb er nu al zin in!!

11-02-2013
Maandag ging de wekker zoals gewoon weer op tijd. Vandaag zouden de kindjes weer gewogen worden. Omdat ik dit de vorige vrijdag gedaan heb wilde ik dit nu ook graag doen want zo kun je het makkelijkst zien of de kindjes afgevallen zijn of aangekomen zijn in het weekend. Toen de kindjes er waren zijn we gelijk begonnen. De hele kleine baby’s die al niet zoveel wogen waren een paar gram afgevallen. De grote kinderen waren soms 1 kilo afgevallen of waren soms 1 a 2 kilo aankomen. Dat is dus wel een heel goed teken, want dit zal betekenen dat de kinderen goed gegeten hebben in het weekend… Het was ook fijn om te zien dat de kinderen je gewoon weer herkennen en naar je toe kwamen lopen met hun armen wijd open! Vandaag heb ik ook aan Chris gevraagd of ik een muur kan schilderen in de school samen met Elsemieke voor de officiële opening van de school aan het eind van deze maand! Vrijdag gaan we de tekening op de muur aanbrengen! Heb er nu al zin in! En ben heel benieuwd naar het resultaat! Maar toen snel weer terug naar de baby’s. Ze kregen ondertussen medicijnen. Ik zat met een klein meisje opschoot en die was nu aan de beurt. De 2 kleine kindjes vinden het echt niet leuk, misschien komt dit doordat ze heel hun gezicht samen knijpen zodat ze het binnen houden… Ook knijpen ze soms de neus dicht zodat ze wel moeten ademen. Eigenlijk wil ik proberen om het een keer op een andere manier te doen want eten vanaf een lepel vla bijvoorbeeld vinden ze helemaal niet erg. Dus ze worden waarschijnlijk al afgeschrikt door de persoon die de medicijnen uitdeelt. Misschien dat we het een keer vanaf de lepel kunnen doen waarmee ze ook eten, want dan wordt het een stuk prettiger voor hun om hun medicijnen in te nemen… Het is ook echt zo schattig als je een kindje een flesje geeft en dan vallen ze in slaap zo lekker dicht tegen je aan. De caremothers zeggen dan al gelijk oh leg haar maar daar in bedje, maar dan zeg ik dat ik ze liever nog even vast wil houden haha! Vinden hun best gek soms, maar ja is toch fijn om tegen iemand aan in slaap te vallen en dan nog even te knuffelen en dan pas in bedje gelegd te worden… zou ik zelf in ieder geval wel willen haha! S’ middags hebben we weer buiten gewacht op de kindjes en zijn ze met de taxi weer naar huis gegaan. Wij zijn toen ook naar huis gegaan. Ik heb nog even een duik genomen in het zwembad en ben toen lekker in bed in slaap gevallen. Het was echt heerlijk. S’ avonds lekker gegeten en op tijd naar bed gegaan. Heb nu al zin in want morgen vroeg komt Elsemieke al!

12-02-2013
Dinsdag ochtend stond Elsemieke dan eindelijk voor de poort te wachten. Ze was hier rond 10.30. Rond 11 uur waren we al op de hospice. We zijn gelijk doorgelopen naar de Zozo’s. We hebben ze lekker eten gegeven en toen zijn ze al naar bedje gegaan. Wij snel naar huis gegaan om even iets te eten. S’ middags hadden we aan Chris gevraagd of we vanmiddag mee konden met de taxi om de kinderen thuis af te zetten. Dit mocht dus daar waren we erg blij mee. Ik zou in de baby zozo taxi gaan omdat ik vorige keer bij de grote zozo taxi zat. Had er al helemaal zin in! S’ middags hebben we de kinderen weer verschoond, buiten gespeeld en een boterham gegeten met een beetje ranja. Toen kwam dan eindelijk de taxi! De eerste taxi was mijn taxi met de kleine zozo kindjes. Ik was lekker achterin gaan zitten. Ik had Keketsu op mijn schoot en een van de tweeling. Er leuk was het want de tweeling hield zichzelf heel erg goed aan de leuning vast wat echt heel schattig was om te zien! Keketsu kwam lekker tegen mij aan liggen want ook heel schattig was. Uiteindelijk waren we bij hun ophaal plaats en konden ze lekker naar huis. Toen ben ik ook uitgestapt en bij Chris in het busje gestapt die ons achter na reed. Want de taxi busjes van de kinderen dienen ook als taxi voor mensen uit de township, dus wanneer deze leeg is komen er andere mensen in. Toen reden we achter Elsemieke aan die uiteindelijk ook bij ons in het busje kwam zitten. Ook hebben we toen nog met Chris afgesproken om vrijdag middag bij kindjes thuis te gaan kijken. We hebben 5 kindjes uit mogen zoeken. Deze kindjes hebben we gekozen: Keketsu, de tweeling, Paulinah, Palesa en Karabo Fokanie. Deze kindjes gaan we vrijdag middag thuis bezoeken. Ik kijk er heel erg naar uit om hun huizen te gaan zien, want je kent de kinderen nu wel maar eigenlijk hun achtergrond nog niet! Ik denk wel dat het heel schokkend zal ! zijn , maar denk ook dat je je daar niet op voor kan bereiden. In ieder geval kijk ik heel erg uit naar vrijdag. Ook gaan we vrijdag beginnen met de muurschildering. Het was trouwens minder schokkend om weer in de township te komen. Het voelde niet als een vreemde plek maar gewoon als een plek waar onze kindjes van de hospice wonen…

13-02-2013
Woensdag ging de wekker weer op tijd. Ik kon er moeilijk uitkomen aangezien we gisteren avond nog een drankje zijn wezen doen in een lokaal barretje hier in Viljoenskroon. Dit gingen we doen met Joel, een jongen van 28 jaar en zijn vriend David van volgens mij 26 jaar. Het was erg gezellig en misschien gaan we donderdag weer een drankje doen. Maar we moesten er nu eenmaal vroeg uit dus snel aangekleed en ontbeten. Toen konden we weer dat hele eind naar de hospice lopen wat we wel 4 keer per dag lopen. Echt me voeten doen er helemaal pijn van! Toen we bij de hospice aankwamen waren de kindjes er al. We zijn snel naar binnen gegaan en hebben de kindjes hun slabber aan gegeven want het eten zou al bijna komen. Na een tijdje was het eten er en hebben alle kindjes lekker gegeten. Ik ging Keketsu eten geven alleen zoog ze heel de tijd de melk van de lepel af maar de ’brokken pap’ zeg maar niet. Dus ik voor haar een fles gepakt die ze lekker op gedronken heeft. Toen ik het flesje weer wegzette ging ze gelijk huilen omdat ze nog meer honger had. Dus ik met me eigenwijze gedrag haar nog een flesje gegeven. Na dat flesje is ze lekker tegen me aan in slaap gevallen en heeft ze lekker kunnen slapen. Maar ja ik heb het natuurlijk wel heel de dag aan moeten horen dat ik haar 2 flesjes heb gegeven en dat ze ‘schijnbaar’ daardoor s’ middags niet wou eten… Maar dat maakte me niet zoveel uit. Keketsu is trouwens 10 maanden ongeveer en kan kruipen en zichzelf een klein beetje optrekken. Ze weegt trouwens rond de 8 kilo. Ook ging ik Karabo Fokanie nog een flesje geven. Deze wilde ze alleen niet want ze was zo moe. Dit is schijnbaar een meisje van 2 jaar, dat alleen nog maar kan zitten en waarvan ze denken dat ze nooit kan/zal gaan lopen. Volgens een van de juffies is ze ook geestelijk ziek. Heel zielig. Ze weegt ook maar 6 kilo!! Kan je je haast niet voorstellen. Wij worden geboren met een gewicht van rond de 4 kilo en ze is op haar 2de nog máár 6 kilo!! Maar ze is echt heel lief! Als ze je een beetje kent loopt ze te stralen van hier tot ginder als ze je ziet en als ze je handje vast kan pakken! Op sommige kindjes ben ik echt wel ‘verliefd’ geworden. Naja je bent verliefd op ze allemaal, maar iedereen heeft nou eenmaal zijn favorieten!! Verder hebben we ook nog de grote kindjes in bad gedaan. Dit was erg leuk want deze kinderen vinden het leuk om in bad te gaan. Sommige kunnen er nog wel een probleem van maken als er een emmer water over hun hoofd heen gegooid wordt maar ja dat is ook een beetje logisch. S’ middags zijn we naar de winkel gelopen om boodschappies te doen bij de Pick and Pay. Is trouwens gewoon een super markt zoals je ze in Nederland ook zou zien! We hebben snoepjes, ranja, een kam, kleurpotloden, gekleurd papier, wattenstaafjes en ijs (jam jam) gekocht. Want morgen is het Valentijnsdag en dan gaan we er een klein feestje van maken. We gaan de kindjes schminken, lekker snoepjes eten, wat drinken, met ballonnen spelen en heeeel veel knuffelen. Ze krijgen trouwens maar 1 keer per dag drinken. Dit is rond 3 uur. Maar de baby’s krijgen dan wel een flesje, maar deze krijgen ze niet allemaal. Ik heb soms het idee dat ze helemaal uitgedroogd zijn dus dat is ook iets waar ik verandering in aan wil brengen. Ben benieuwd hoe ze er op reageren. S’ middags hebben we ons ingeschreven bij de fitness zodat we ons suf kunnen gaan sporten als we ons vervelen haha! S’ avonds hebben we weer lekker gegeten en ben ik op tijd naar bed gegaan. Dit probeer ik elke avond, maar ja soms lukt dat niet! Ik heb in ieder geval heeeeel erg veel zin in morgen en vrijdag! Laat het maar komen!

14-02-2013
Donderdag was het Valentijnsdag! Vandaag zouden ook Willie, Roos, Theo en Fien aankomen in Viljoenskroon. Het zou dus een drukke dag worden. S’ ochtends zijn we met al onze spullen naar de hospice gelopen. Dit was nog een heel gesjouwd want we hadden grote vellen papier, een bak met spekjes en een overvolle tas met nog meer spullen. Maar uiteindelijk zijn we heel aankomen bij de hospice. De kindjes herkennen je nu ook echt. Als je binnenloopt komen ze gelijk naar je toe gerend. Heel leuk! S’ ochtends zijn we begonnen met eten en de tandenpoetsen. Daarna mochten de kinderen aan tafel gaan zitten en mutsjes gaan kleuren. Dit vonden ze allemaal erg leuk alleen kunnen sommige kinderen nog niet zo goed delen. Ze hielden dan bijvoorbeeld alle potloden vast voor hun zelf. Ondertussen hebben ze een spekje gegeten en ben ik de schmink klaar gaan zetten. Als een kindje klaar was maakte Elsemieke de muts in orde en kwamen ze naar mij toe om zichzelf te laten schminken. In eerste instantie vonden ze het gek dat er iets op het gezicht kwam te zitten maar toen ze zichzelf zagen doormiddel van een foto vonden ze het heel leuk en begonnen ze te lachen! Ook hebben we nog een paar baby’s geschminkt. Wat grappig was, was dat 1 meisje niets wilde op haar gezicht. Dus ik liet haar weer gaan maar uiteindelijk toen ze iemand gezien had die ook geschminkt werd vond ze het wel leuk en kwam ze weer terug zitten. Ze wist gewoon niet wat er ging gebeuren maar wilde het wel graag dus uiteindelijk is ze ook nog geschminkt! Na het schminken hebben ze een glaasje mega zoette ranja gekregen en zijn ze buiten gaan spelen. Wij hebben binnen toen alles opgeruimd en zijn weer naar de kleine Zozo’s gegaan. We hebben ze eten gegeven en zijn ze gaan slapen. Ik voelde me de hele dag al niet zo lekker, had veel buikpijn namelijk. Ik dacht dat het door het eten van woensdag avond kwam want toen hadden we iets Zuid-Afrikaans gegeten dat maïspap heet met uit en tomaat. Misschien dat dit niet goed gevallen was dus s’ middags zijn we met zijn allen thuis gebleven want Janneke had er ook last van. Uiteindelijk heb ik lekker een paar uur kunnen slapen. Willie, Roos, Theo en Fien waren er rond 15.30 uur. We hebben toen nog even gekletst, heb de spullen en cadeaus van papa en mama gekregen die ze aan hun hadden gegeven en zijn toen met zijn alle gaan eten en na borrelen. Eerst dacht ik laat ik die alcoholische versnapering maar staan misschien is dat beter voor me. Maar het was ook wel iets typisch Zuid-Afrikaans dus ik moest het wel meegemaakt hebben dus eindelijk hebben we 3 shot glaasje met gemixt drinken leeg gedronken met onder andere ’steenbokkies’ iets typisch Zuid-Afrikaans… Ook hebben ze hier heel lekker chocolade likeur, volgens mij heet het ‘Nachtmusik’. Is echt heeeel lekker! Ook heb ik de cadeautjes van mama nog uitgepakt. Er zat een kaart bij voor Valentijnsdag, ballonnen voor de kindjes die zo’n herrie maken als je er rijst in doet, een hangertje met de foto’s van papa, mama en Chels, een kaart en tekeningen van me lieve schattige buurjongens die ik toch wel een beetje mis. S’ avonds viel ik gelijk is slaap want ik was helemaal gesloopt van deze dag!

15-02-2013
Vrijdag ging de wekker weer op tijd. Vandaag is (gelukkig) de laatste dag voor het weekend want na zo’n week hard werken in de felle zon die ongeveer 35 tot 40 graden is, is zo’n week behoorlijk zwaar! Maar gelukkig stonden er weer leuke dingen op de planning voor vandaag, namelijk de muur schilderen en de huisjes van de kindjes bezoeken in de Township. Onderweg naar de hospice liepen we langs een soort van strook met allemaal bosjes. Ik zag een man bezig zijn met iets maar het leek erop of hij de bomen aan het knippen was. Maar dat was het niet want er zat een duif in de boom, plots hoorde je een scherp geluid en toen viel de vogel naar beneden. Ze waren dus op de dieren aan het jagen. Best vies! Snel doorgelopen naar de hospice en besloten dat we vandaag even bij het schooltje mee zouden lopen. Dit omdat ik voor school een vve programma moet uitvoeren. Eerst hebben we nog even geholpen met het wegen van de kinderen en het eten geven. Toen zijn we doorgelopen naar de school naar graad R. Dit is een klasje met een blanke Zuid-Afrikaanse juffrouw die erg goed les geeft! De klas hangt helemaal vol met tekeningen en werkjes van de kinderen. Deze juffrouw vind kunst (art) heel erg belangrijk. De kinderen uit deze klas zijn 4-5-6 jaar. Maar alle kinderen kleuren binnen de lijntjes de tekeningen in. Nou mijn lieve lieve buurjongen is 4 maar die tekening zag er niet uit zoals die van hun haha! Maar je tekening was wel heel mooi hoor Stef & Bram trouwens ook! Ook heb ik het gehad over mijn opdracht voor school. Volgende week ga ik dit uitvoeren zodat ik snel daarmee klaar ben. Dat zal betekenen dat ik volgende week meer tijd zal besteden op het schooltje dan op de hospice. S’ middags zijn we weer terug gegaan naar de baby’s. Deze hebben lekker gegeten. Toen Willie, Roos, Theo en Fien langs kwamen op de hospice om rond te kijken, hebben we verschillende dingen met hun besproken en zijn toen naar huis gegaan. Gelukkig brachten hun ons terug naar de hospice zodat we niet hoefde te lopen! Ja ja, we zijn ook lui maar dat stuk is heel lang in deze hitte. De kinderen hebben s’ middags een schone luier gekregen, een fruithapje en een boterham voor de grotere. Omdat het vrijdag is krijgen ze ook wat eten mee voor in het weekend. Dit was dit keer een zakje met rijst. Eigenlijk zouden we dan om15.30 met Chris naar de Township gaan alleen Chris was in geen wegen of velden te bekennen. Hij was naar Klerksdorp en zou ons na 4 uur op komen halen. Dus wij met Willie, Roos, Theo en Fien naar huis gegaan met de auto. Helemaal vol zat de auto want Judith, Janneke en Elsemieke moesten in de achterbak haha! Was wel heel leuk en fijn dat we niet hoefde te lopen… s’ middags hebben we nog hard gewerkt want we zijn verhuisd naar een 2 persoonskamer zodat je wat meer privacy hebt. Ondertussen was het al 5 uur en we hadden Chris nog steeds niet gezien. Ik had al gezegd dat die waarschijnlijk niet meer zou komen maar wonder boven wonder stond die dan wel ! om 17.30 aan de poort om ons mee te nemen. Eerst gingen we op zoek naar de tweeling. Hun wonen in het voorste stuk van de township. Ze waren niet thuis maar familie vertelde waar ze waren dus uiteindelijk zijn we daar naar toe gereden. We hebben hun huisje van de buitenkant gezien. Dit zag er redelijk goed uit maar Chris vertelde al dat de binnenkant er niet zo netjes uit zag. We reden in een soort van pleintje met allemaal huisjes. Dus wij goed rondkijken of we ze niet zagen. We gaven de moed een beetje op en uiteindelijk zag ik een roze jurkje bij het huisje lopen. Ja hoor daar waren ze! Snel gestopt maar ze herkende ons nog niet in de auto. Toen we de auto uitstapte en naar het gazon liepen herkende ze ons en liet ze het speelgoed vallen en rende naar me toe om me te knuffelen. Heeeeeeel lief! Ze keek me heel lief, schattig en lachend aan van wat doe jij nou weer hier! Toen pakte ik het andere meisje en die keek me ook al zo schattig aan! We hebben nog even met ze geknuffeld en zijn toen door gereden naar het huisje van Princess. Ik wist al waar ze woonde want dat had ik gezien toen ze met de taxi naar huis werd gebracht. Het huisje zag er best goed uit, Princess was een beetje verlegen en bleef in het huisje staan totdat je vlak bij haar knielde en haar handje pakte. Toen kwam ze het huisje uit en heeft even met ons geknuffeld. We zijn toen we door gereden naar de volgende. Dit was Dineo. Ik was erg benieuwd of ze thuis zou zijn want ze was niet op de hospice vandaag. We kwamen bij het huisje aan wat echt een golfplaten huisje was. Je kon zien dat hier de armste mensen leefden uit heel de Township. Het huisje (om jullie een idee te geven van hier het eruit zag) was denk ik net zo groot als onze keuken en misschien nog een klein beetje meer. Erg klein dus! Maar het drong denk ik niet tot me door dat ik daar niet zou kunnen leven. Het leek gewoon een huisje waar je op zich jezelf nog wel kan redden maar ja schijn bedriegt denk ik. Misschien dat het een andere keer tot me doordringt. Het werd al een beetje donker en het begon te bliksemen en donderen toen we opzoek gingen naar Palesa. Ze was alleen niet thuis maar volgens haar familie was ze buiten aan het spelen. Een stukje verderop. Hier hebben we haar uiteindelijk ook niet kunnen vinden. Chris vertelde ons ook dat het in het weekend en vooral op vrijdag avond erg gevaarlijk is in sommige delen van de Township. Dit komt doordat veel jongeren elkaar dan ontmoeten op de staat. Zo stond een straat bijvoorbeeld helemaal vol met jongeren. Wij moesten hier door dus Chris trapte zijn gaspedaal helemaal in en reed toeterend door de menigte heen. Dit deed hij omdat als je langzaam gaat rijden, hun denken dat jij bang voor hun bent dus daarom moet je er doorheen crossen. Alle mensen sprongen opzij wat best een grappig gezicht was. Dit is zo een paar keer meer voorgekomen. Ik wilde ook nog heel graag naar het huis van Keketsu maar ze woont schijnbaar in een buurt waar het in het weekend niet veilig voor ons is. Uiteindelijk zijn we nog op zoek gegaan naar Karabo Fokanie maar toen we de buurt in ! wilde rijden stond er al politie dus dit was ook niet veilig voor ons. We zijn toen weer naar huis gereden waar we net op tijd waren voor het avond eten. Maandag gaan we waarschijnlijk weer verder met de zoektocht naar onze kindjes van de hospice. S’ avonds hebben we weer lekker gegeten, hebben we nog foto’s gekeken en nog wat na geklets. Morgen ochtend vertrekken Willie, Roos, Theo en Fien voor een vakantie van 8 dagen naar Namibië. Daarna komen ze weer terug voor de opening van de school en nog wat andere afspraken. S’ avonds vielen we meteen in slaap in onze nieuwe kamer waar de bedden toch wel beter zijn dan bij de andere want hier zitten geen veren in die in je rug steken bijvoorbeeld en ze kraken niet zo. Alleen hebben we in onze kamer haast geen internet dus moeten we telkens naar de lapa (overkapping) of aan het zwembad gaan zitten. Maar ja met 35 a 40 graden is dat niet zo erg!

Liefs,

Dayenne