Nog maar 1 maandje hier

Lieve iedereen,

Maandag (29-04-2013) was een rustige dag op de hospice. Keketso was er s’ ochtends niet. Dit gebeurt wel eens vaker. Ze missen dan de taxi of moeten ergens heen waardoor ze het kind later brengen. En inderdaad, rond een uur of 11 toen ik zat te kleuren met de kinderen kwam de oma haar brengen. Aangezien ik haar vorige week vrijdag schoentjes had gegeven en ze die nu niet aan had vroeg ik waar ze waren. Ze had ze nog in haar tas zitten want anders vielen ze misschien onderweg uit. Ik vroeg aan de oma of ze ze leuk vond en nou daar kreeg ik een hele lieve reactie op. Ze was er helemaal blij mee! Nou ik kan je vertellen toen ik het andere setje schoenen, de laarsjes ging halen en daar mee naar buiten kwam ze nog blijer was. Ze ging de schoenen helemaal kussen en Keketso kusjes geven. Ook zei ze wel honderd keer dankie, thank you! Heel leuk om te horen dus! Daarna ben ik weer verder gaan kleuren. Dit zijn de tekeningen die ik in een boekje ga plakken met een hand afdruk van alle kindjes, hun naam en geboorte datum. Als herinnering aan hier. Na een tijdje riepen Judith en Janneke of we ook taart wilde. Marthie had namelijk een taart voor ze mee genomen aangezien het hun laatste hele dag was op de hospice. Het was een hele lekkere chocolade taart! S’ middags hebben we het laatste stuk nog gegeten toen we terug waren van de hospice. Ja, dat was erg lekker!

Dinsdag (30-04-2013) was een dood normale dag op de hospice. Ik wilde vandaag alle tekeningen af hebben zodat ik daarmee klaar was. Daarom heb ik de kleine zozo’s vandaag niet in bad gedaan. Dit heeft Elsemieke toen met Violet gedaan. Gelukkig zijn alle tekeningen nu ingekleurd en uitgeknipt. Dat was een hele klus waar ik een aantal avonden mee bezig ben geweest. Maar dat was een fijne inrichting van de avonden zonder internet hiero. S’ ochtends heeft Patrick ook zijn eerste stapjes gezet zonder onze hulp! Hij vond het heel erg leuk! Ik heb er een filmpje van kunnen maken. Je hebt hem misschien al op facebook zien voorbij komen en anders zie je hem hier nog een keertje. En wat is hij toch veranderd. In het begin was hij hele dagen aan het huilen en niemand wist wat te doen met hem. Na een tijdje begon die aan alles te wennen en was die wat vaker stil. Nu begint die alleen te huilen als hij wat aandacht wil of als ik naar bedje wil. Een heel ander kind dus. Ook eet die tegenwoordig goed. In het begin deed die zijn mond niet open. Geen van de caremothers wilde hem toen eten geven. En nu is hij zelfs een beetje de lieveling van een caremother! Verder is deze dag rustig verlopen. Judith en Janneke vliegen vandaag weer terug naar Nederland dus vanaf nu zijn we nog maar met zijn 2tjes.

Woensdag (01-05-2013) was ik 3 maanden hier in Zuid-Afrika. Wat is de tijd toch om gevlogen. Nog een laatste paar weken en dan moet ik ook alweer afscheid gaan nemen. Maar gelukkig duurt dat nog even! Probeer er nog zo min mogelijk aan te denken. Al begin ik wel steeds meer naar huis te verlangen, vooral naar de vertrouwede mensen om je heen en natuurlijk je eigen bedje. Vandaag hadden we een vrije dag. Het is vandaag namelijk ‘workers day ’. Deze dag stond in het teken van de verandering van onze kamer. Uiteindelijk is er niet zo heel veel veranderd, gelukkig! Maar wel een aantal dingen zoals dat de kasten van plaats gewisseld hebben, dat we een nieuw nacht kastje hebben en dat we een gordijn hebben voor de douche. Er hoeft dus niet iemand naar buiten als je wilt douchen maar je kan gewoon douchen want nu ziet niemand je meer. Dat is wel erg fijn. Ook hebben we trouwens een koelkastje in onze kamer zodat we daar wat spullen koel in kunnen bewaren. Erg handig! Als middag eten heb ik lekker een taartje gehaald met peper steak bij Goodies. Erg lekker was het! Daarna ben ik even op bed gaan liggen want ik was best wel moe. S’ avonds hebben we lekker frietjes met spareribs op en een soort van pudding broodje als toetje. Ook ben ik s’ avonds op tijd gaan slapen. Ik ben me toch een slaapkop hier haha!!

Donderdag (02-05-2013) gingen we om 9 uur naar een school in de township. Het was niet zomaar een school want het was een school voor gehandicapte kinderen. De kinderen die op deze school zaten waren jong en oud. Ze hebben allemaal een geestelijke beperking. Ze krijgen hier les van maandag tot vrijdag, van 8 tot 3. De lessen zijn van 8 tot 12. Dan hebben ze 1 uurtje pauze en vanaf 1 uur hebben ze sportles tot 3 uur. We hebben een rondleiding door de school gehad en hebben mogen kijken in 1 van de laagste ‘levels’ die er op de school gegeven worden. Ze hebben verschillende vakken gedurende dag. Dit zijn bijvoorbeeld landbouwkunde, techniek (wat ze het leukste vinden), kunst, sociale vaardigheden, Engels, fietsen, auto rijden, rekenen, enzovoort. De kinderen zitten hier in een klas met ongeveer 18 kinderen. Dit is niet gebaseerd op leeftijd maar op niveau. Als een kind van 18 hetzelfde niveau heeft als een kind van 10 dan zitten hun bij elkaar in de klas. Je ziet dus veel verschillende leeftijden in een groep. We hebben gekeken bij een klasje kinderen wat ze niveau 1 noemen. Dit is alleen nog lager onderwijs dan graad R op de hospice. Ik denk dat je het kan vergelijken met het niveau van een peuter. Ze zitten ook trouwens heel de dag in dit lokaal aangezien ze nog niet ‘bestand’ zijn tegen de lokaal wisselingen. Wanneer ze hier wel klaar voor zijn gaan ze naar een andere klas waar ze ook bij van lokalen moeten wisselen. Ze waren in het klasje bezig met cijfers. De cijfers 1 tot en met 5 stonden op het bord. Ze kregen dan een voor een, een papiertje met een cijfer tussen de 1 en de 5 erop. Ze moesten dan naar het bord toe lopen en het cijfertje bij het goede cijfer houden. Dit konden ze ondertussen al wel allemaal. Een jongen was zo trots dat hij ons een ‘chop’ kwam geven en een knuffel. Haha dat was wel schattig! Alleen hij deed het niet bij Elsemieke omdat ze schijnbaar op een juffrouw van de school leek! Ook hebben we in de slaapruimte gekeken. Ze vangen hier 80 oudere kinderen op die voor zichzelf kunnen zorgen. Hieronder kun je verstaan zichzelf wassen, aankleden, vermaken, enzovoort. Er was ook nog een gebouw voor de andere kinderen die dit nog niet zelf konden. Deze kinderen krijgen hier dus elke dag hulp bij. Ook krijgen ze allemaal op school ontbijt, lunch en fruit in de middag. Nadat we bijna alles gezien hadden hebben we nog bij een fiets les staan kijken. Ze hebben een aantal fietsen aangeschaft waar ze fiets les mee krijgen. Ze mogen dan op de fiets een rondje fietsen. Dit is voor de kinderen heel speciaal aangezien ze dat niet kunnen omdat ze geen fiets hebben. Er was ook een jongetje die het nog niet kun. Hem moesten ze helpen. Hij trapte dan en een andere leerling duwde hem. Net zoals je in Nederland een kleuter leert fietsen. Ook werd er verteld dat de meeste kinderen tussen de 15 en 19 al auto kunnen rijden. Hieraan geven ze lessen met de auto zodat ze auto leren rijden en hun rijbewijs kunnen halen. Dit vinden ze ook erg leuk! Er was ook een lokaal waar ze techniek uitvoeren. Ze repareren bijvoorbeeld tafels en stoelen. Ook maken ze dingen van blikjes zoals een hagedis of gewoon rondjes. Erg leuk vinden de meeste kinderen dit! Nadat we alles gezien hadden zijn we naar de social worker geweest. Ze vertelde wat ze op een normale dag doet. Ze begin meestal met papier werk waarna ze gesprekken heeft met kinderen die het moeilijk hebben in hun thuis situatie of gewoon ergens mee zitten. Ook heeft ze gesprekken met ouders als ouders problemen hebben met het kind en gaat ze op huis bezoeken. Ik vroeg haar of deze kinderen nu meer misbruikt worden door hun handicap. Dit klopte aangezien sommige kinderen hier niet kunnen praten of niet uit hun woorden kunnen komen. Daar maken ze dan misbruik van omdat ze niet tegen stribbelen of dergelijke. Heel erg dus! Er zitten trouwens 232 kinderen op deze school. Het is een prachtig gebouw dat is gebouwd door de regering. Rond een uur of 10.30 waren we weer thuis. We zijn toen begonnen aan de muurschildering. We hebben alles op de muur getekend met potlood. Hier zijn we mee bezig geweest tot 1 uur. In de pauze zijn we verf gaan halen. 2 kleuren waar die man wel een half uur over deed omdat elke kleur die wij kozen niet in het bestand stond. Hij had er geen recept van om deze kleur te maken. Uiteindelijk hebben we de kleuren gevonden die we goed vonden en die wel in het bestand stonden, maar dit heeft wel even geduurd. Na de pauze hebben we een zwarte stift gekocht en de verf opgehaald zodat we daarna konden beginnen met verven. Elsemieke heeft de tekst op de muur overgetrokken met de zwarte stift. Dit is nu ook al af aangezien we het zo mooier vinden dan ingekleurd. Ik heb het plaatje wat we op de muur gaan schilderen al gedeeltelijk geschilderd. Ik ga jullie nog niet vertellen wat het wordt. Wanneer het bijna af/ af is zal ik het jullie gelijk vertellen. We hopen dat het volgende week af gaat zijn aangezien we nog meer dingen willen doen aankomende weken. S’ middags hebben we nog een paar boodschapjes gedaan. S’ avonds hebben we lekker gegeten en ben ik nog in de douche geweest. Daarna ben ik weer op tijd gaan slapen. Morgen is het al weer de laatste werkdag van deze week. Wat gaat de tijd toch snel voorbij!

Vrijdag (03-05-2013) was een bijzondere dag op de hospice. Toen we binnen kwamen liep Princess met haar capuchon op. Dat doen de meeste kindjes hier. Maar toen Elsemieke deze af zetten bleek ze HELEMAAL kaal te zijn…! Terwijl ze juist leuk haar had! Echt heel jammer! Daarna kregen alle kinderen van 5 jaar of jonger de griepspuit (denk ik). Eerst waren de baby zozo’s aan de beurt. Ze krijgen dan een middeltje in hun mond gespoten en daarna worden 2 nagels bruin gekleurd zodat ze weten dat ze al geweest zijn. Toevallig zag ik dit maandag ook bij Keketso op haar nagels zitten. Dit betekent dus dat ze die maandag waarschijnlijk haar griepspuit heeft gehad. Daarom was ze dus zo laat en zo huilerig heel de dag. Ik denk dat ze er ook een beetje ziek van geworden is want ze heeft er nu ook nog steeds een beetje last van. Maar gelukkig hoefde ze niet want ik zag de bui al hangen met een huilende Keketso heel de dag. Alle andere baby zozo’s zijn wel geweest en ik kan je vertellen dit vonden ze niet leuk. Volgens mij heeft alleen Nontombe en Maseola niet gehuild. Erg knap van hun maar ook knap van de andere aangezien ze niet heel hard hebben moeten huilen. Toen de baby’s klaar waren, waren de peuters aan de beurt. Ook deze vonden het echt niet leuk! Sommige waren wel dapper en hielden op met huilen nadat de prik geweest was. Ze waren wel allemaal trots op hun gekleurde nageltjes! Dat lieten ze elkaar namelijk allemaal zien… haha! Nadat de peuters geweest waren, was het tijd voor de daycare kinderen. En geloof me, deze waren soms banger dan de andere kinderen volgens mij. Moeketsi vond het heel erg eng en had dit al aan de caremother verteld, maar er waren kinderen die het nog veel erger vonden. Sommige begonnen ook in de rondte te slaan en te trappelen wanneer ze bij de verpleegster Leah moesten komen! Echt heel erg om te zien. Na alle spuiten en getrooste kinderen zijn we weer verder gegaan met de muurschildering. Hier hebben we heel de dag aan gewerkt. S’ middags heb ik nog lekker pizza op bij de Koffieschoppe. Even op krachten komen haha! S’ middags zijn we toen weer verder gegaan met de muurschildering. Toen de taxi kwam zijn we met de taxi mee gegaan de kinderen naar huis te brengen. Dit omdat de andere taxi niet zou komen en hij dus toch terug zou komen bij de hospice. Dit was erg leuk. Van de voren had ik nog koekjes uitgedeeld aan de kinderen die ik bij de Kontreimarkt met papa’s gekregen geld gekocht hebt. Pap, ze vonden het erg lekker! Ze bleven maar om meer vragen haha! Toen we weer terug kwamen hebben we de beamer weer opgestart want de tekening is al helemaal klaar behalve de ogen en de mond. Dit is niet zo heel erg want we hoeven nu alleen nog maar alles over te trekken met een zwarte stift en in de tekening nog wat details aanbrengen. Dan is het al weer klaar. De tekst is nu ook klaar. We moesten nog iets schoonmaken om de laatste letter klaar te maken. Dit is nu ook gedaan haha! Maandag zal de muurschildering wel af komen. Ik zal dan een foto op facebook plaatsen en natuurlijk ook bij me volgende verslag op waarbenjij.nl. S’ avonds hebben we gegeten en daarna ben ik op tijd naar me bedje gegaan. Me aren zijn erg moe van het schilderen en me benen van het staan haha! Wat hebben we het toch zwaar…!

Zaterdag (04-05-2013) was ik op tijd wakker. Dit kwam namelijk weer door de olifanten die op onze trap stampend naar boven lopen of soms zelfs springen. Haha nee hoor grapje. Ze zijn de bovenste kamer als het goed is nu helemaal af aan het maken dus hopelijk hebben we er morgen geen last mee van… op naar het ontbijt. Lekker een eitje op gemaakt door Lynette. Ze vroeg of ik er nog een lustte, ja hoor, die lust ik wel haha! Dus lekker een paar eitjes op met een sneetje brood en chocosmeer (chocolade pasta) op een andere boterham. Daarna zijn we terug naar de kamer gegaan. Het waait vandaag best wel hard dus heb ik nog een legging onder me jurkje aangedaan want ik had het toch best koud. Voor het middag eten zijn we nog naar de Pick and Pay gelopen. Hier hebben we deeg gekocht op pizza’s mee te gaan maken maandag. En natuurlijk lekkere dingen voor erop. Ik ben benieuwd wat de kinderen er van gaan vinden en hoop dat het gaat lukken! Rond half 1 heb ik even een tosti op en ben ik even op bed gaan liggen. Had namelijk ook niet zo goed kunnen slapen vannacht. S’ avonds zijn we toen naar Cindy gegaan. Hier hebben we haar baby’tje kunnen bewonderen. Wat een prachtig kind! Ze is dinsdag bevallen van een meisje Lamé. Ook hebben we daar nog gebarbecued. Dit was erg gezellig en lekker! Thuis ben ik gelijk naar bed gegaan. Morgen al weer de laatste dag van het weekend. Gaat snel want over 3 weken zijn me ouders hier al in Viljoenskroon. Kan echt niet wachten om ze te gaan zien en om samen op vakantie te gaan! Nu nog maar even genieten van de aankomende 3 weken, hier op de hospice.

Zondag (05-05-2013) werd ik weer te vroeg wakker. En ook vannacht had ik weer haast niet kunnen slapen…! Rond half 9 mezelf maar aangekleed en een eitje gegeten. Jammieeee! Daarna maar weer terug naar de kamer en iets aan me huiswerk gedaan. Ik moet nog 3 drama activiteiten uit voeren met de kinderen. Ik zit te denken aan Annemaria Koekkoek. Hierin laten ze zien wie ze zijn door als de persoon zich omdraait een houding aan te nemen. Hier zullen ze hun emoties in leggen. En ik zat te denken aan memory met emoties. Als je 2 dezelfde plaatjes hebt gevonden moet je de emotie uitbeeld. Dus bij blij, glimlach je en bij boos, kijk je boos… Nu moet ik er nog eentje bedenken. Als jullie nog ideeën hebben zijn die natuurlijk welkom! In de ochtend heb ik deze ideeën nog op papier uitgewerkt zodat ik zeker weet dat alles goed geschikt is en past bij de opdracht. Daarna ben ik begonnen aan de memory kaartjes maken zodat ik de activiteit volgende week kan uitvoeren! S’ middags heb ik lekker gegeten. Rond 5 uur heb ik nog even met
Evelien geskyped en daarna ben ik weer terug naar de kamer gegaan. Rond 7 uur hebben we avond gegeten. Daarna ben ik gaan douchen en ben ik op tijd naar bed gegaan.

Wat ik trouwens nog vergeten ben te vertellen is dat er vorige week een paar dagen een meisje in het ziekenhuisje gelegen heeft. Ik heb haar eventjes gesproken en ze voelde zich niet lekker zei ze. Ze had het koud en had hoofdpijn. Ze lag onder een dik deken, nog 2 extra dekens en ze had nog een jas aan. Ze is nu al weer uit het ziekenhuisje. Ik schatte haar ongeveer rond de 8 á 10 jaar aangezien ik Engels met haar gesproken heb. Ik hoop dat het weer wat beter gaat met haar nu.

Liefs & knuffels,

Dayenne