Laatste weekje

Lieve iedereen.

Nog maar 6 nachtjes slapen en dan zijn papa, mama en Chelcy er al. Ik kan niet vaak genoeg zeggen hoeveel zin ik erin heb om ze hier alles te laten zien en dan zelf eindelijk meer van het land te gaan zien! Echt, ik kan niet wachten. Ook krijg ik steeds meer zin om de mensen thuis weer te zien. De buurjongetjes, de buren, de overburen, me oppaskindjes, me vrienden, me tweede mama, en al me andere familieleden (waarvan er teveel zijn om op te noemen) en om weer naar me oude stageplek te gaan! Ik kan niet wachten! Hieronder weer me verslag. Veel leesplezier!

Maandag (13-05-2013) was een leuke dag op de hospice. S’ ochtends heb ik eerst een paar kindjes eten gegeven. Net voordat het eten kwam liep de mevrouw van de keuken langs de deur. Keketso zag dit en riep: ‘dejah’. Dit betekent eten! Haha, dat was best wel grappig! Ook heb ik het nog op de film kunnen krijgen. Ik dacht laat ik nog een paar woordjes proberen, misschien lukt dat haar ook wel. En ja hoor! Dayenne kan ze ook al zeggen. Dit gaat dan net een beetje anders. Het lijkt een beetje op dananawa. Die wa op het einde snap ik niet zo goed maar die blijft ze er trouw bij zeggen. Ook zegt ze sinds vandaag mama tegen me… Dat was wel even slikken in het begin maar nu zegt ze het al niet meer zo vaak gelukkig. Ook was Keketso vandaag weer goed bezig met stappen. Het gaat echt al heel goed! Na het ontbijt ben ik begonnen met de handafdrukken van vingerverf in me herinneringen boekje te zetten. Ik heb alle small zozo kinderen gehad en een aantal big zozo kinderen. Ik ben dus al aardig op weg! S’ ochtends heb ik ook nog de nieuwe cd speler die ik van het gestorte geld heb gekocht aan de kinderen gegeven! De kinderen zijn er heel blij mee. Eindelijk heeft de small zozo groep dan ook een eigen cd speler! Na de lunch heb ik nog een aantal spullen af laten tekenen door Chris. Alle opdracht uit het stage werkboek zijn nu af en goedgekeurd. Nu alleen nog me eindverslag afmaken. Deze moet ik inleveren voor 25 mei. Na deze leuke dag op de hospice ben ik nog langs de spar gelopen om chips voor de kinderen te kopen. Ik wil morgen namelijk de dvd van Dombo aan hun laten zien zodat ze zien wat we op de muur geschilderd hebben. S’ avonds ben ik laat naar bed gegaan aangezien ik nog 2 films heb gekeken.

Dinsdag (14-05-2013) kon ik moeilijk wakker worden. Dit kwam natuurlijk doordat ik gisterenavond laat ben gaan slapen. Ook had ik last van me ogen. Me rechter oog leek ook ontstoken aangezien het helemaal rood was. Dit was dus niet zo prettig. Toch maar naar de hospice en er niet teveel aan denken. S’ ochtends heb ik weer een paar kinderen ontbijt gegeven. Tijdens het ontbijt was Dineo klaar met eten. Ik gaf haar haar bakje zodat ze die weg kon brengen. Waarschijnlijk zou dit kruipen gebeuren aangezien ze nog niet heeft gelopen. Maar tot mijn verbazing zetten ze een stapje. Waarna nog een stapje en nog een. Ze liep het hele stuk naar Elsemieke om het bakje af te geven! Ik was helemaal verbaasd en pakte maar snel me foto toestel erbij zodat ik het kon bewijzen haha, want niemand zou dit geloven. Ze heeft echt heel goed en veel gelopen die dag! Heel knap van haar!! Daarna heb ik Keketso en Fokane in bad gegaan. Het was toen al 10 uur en ik had gezegd dat ik om 10.30 de dvd zal aanzetten. Om 10 uur heb ik toen de tv en de dvd speler naar de daycare groep gebracht en alles gereed gemaakt. Dit was nog niet zo makkelijk aangezien ik geen idee had hoe het werkte. Snel een juffrouw erbij geroepen zodat we op tijd konden beginnen. Ondertussen was ik bezig met thee zetten, bakjes afdrogen, chips verdelen en alle kinderen op hun plek houden. Wat dus nog een hele klus was. De daycare kinderen zaten achter aan met stoeltjes. Daarna de big en small zozo kinderen op kleden op de grond. In het begin had de film hun aandacht nog niet zo maar toen er een liedje begon vonden ze het toch allemaal wel interessant. Haha! Zuid-Afrikaanse kinderen en muziek…. Dat werkt! Na de film ben ik nog de handjes van de kinderen gaan verven. Dit waren de laatste big zozo kinderen en nog een aantal small zozo kinderen die er gisteren niet waren. Alle small en big zozo kinderen zijn nu gedaan. Nu alleen nog de kinderen die er niet waren (Princess en Machaya) en de daycare kinderen. In de ochtend vroeg ik trouwens aan Chris of we nog naar de kinderen konden gaan die we willen adopteren. Ik wil graag Keketso (natuurlijk) financieel adopteren. Dit kost je €15 euro per maand. Dit geld gaat naar de stichting kinderen van Viljoenskroon in Veghel. Het voordeel voor mij is dat ik eens in de 3 maanden een update krijg over het geadopteerde kind. Zo blijf ik toch nog op de hoogte van Keketso, waar ik heel blij mee ben! Chris wist nog niet goed wanneer we dat zouden kunnen doen maar we mochten vandaag nog wel een keer huisjes bezoeken. Wij hebben beide toen weer 5 namen opgeschreven. Ik had Choba, Buhle, Thabang, Thandiwe, Mathapelo en Mpho. Elsemieke had opgeschreven Anton, Monki, Naledi, Manote en White. Eerst zijn we naar Manote gereden. Dit keer was hij wel thuis. Hij lag op bed in zijn blote billen met een shirt aan. Ik had ballonnen mee genomen zodat ik die aan de kinderen uit kon delen. Ik had voor Manote een ballon opgeblazen waarmee die gelijk op bed begon te springen en te spelen. Hij was vandaag niet op de hospice. Ik vroeg aan Chris of hij kon vragen waarom hij niet op de hospice was. De moeder vertelde dat die voor een behandeling naar Pax was geweest. Hij heeft eigenlijk altijd uitslag op zijn wangen. Hiervoor is hij toen naar het ziekenhuisje geweest. Na Manote weet ik de volgorde al niet meer dus komt het nu in willekeurige volgorde. Toen we bij White aankwamen lag ze op bed een flesje melk te drinken. Dit was best wel vreemd aangezien White al bijna 3 wordt volgens mij. Toen we binnen kwamen haalde de Oma (denk ik) ook gelijk de melk fles weg bij White. White is trouwens de dochter van de tuinman die op de hospice werkt. Het huisje was slecht. De muren waren van golfplaten en de bonnenkant was van kranten. Verder was er wel een keukentje, tv, oven, tafel en dergelijke. Alleen de buitenkant was dus erg slecht! Naledi woont in een stenen huisje. Ze was buiten aan het spelen dus haar moeder (of dergelijke) ging haar halen. Toen ze ons zag kwam ze gelijk op me af gerend. Dit was erg leuk! Ook voor haar had ik weer ballonnen opgeblazen. Hier was ook zij erg blij mee! Monki en Anton wonen bijna in dezelfde straat. Anton was niet thuis maar toen we zijn straat uitreden zagen we hem in de straat van Monki spelen. We zijn toen naar Monki geweest en hebben daar de auto geparkeerd. Monki was er niet maar toen we weg wilde gaan kwam de moeder samen met Monki aangelopen. Ze begon helemaal te glimlachen! Ze was heel blij om ons te zien. Toen ze de ballon kreeg wist ze eerst even niet wat ze moest doen. Maar daarna begon ze met de ballon over te gooien naar mij. Na een tijdje zijn we weggegaan. We zijn toen lopend naar het huisje gelopen waar Anton aan het spelen was. Dit was zo’n minuut lopen. Anton was ook blij ons te zien. Ik liet hem de ballon zien en toen werd die alleen nog maar vrolijker. Ook zijn vriendjes waarmee hij aan het spelen waren heb ik nog een ballon gegeven. Natuurlijk wilde Anton met zijn ‘maatjes’ op de foto. Dit hebben we toen nog gedaan en toen zijn we terug naar de auto gelopen. Onderweg waren nog een paar kleine kinderen aan het spelen. Deze heb ik ook nog een ballon gegeven. Hoe blij een kind hier kan zijn met een ballon. Dat kan je jezelf echt niet voorstellen! Mathapelo en Mpho zijn zusjes van elkaar. Beide zitten ze op de daycare groep. Mpho is de jongste. Ze praat niet maar probeer het wel soms als er niemand luister of als zij denkt dat er niemand luister. Dit is dan erg leuk om te horen! Ze waren buiten voor een paar huisjes aan het spelen. Toen ze ons zagen kwamen ze al op me afgerend voor een knuffel. Ook voor hun had ik een ballon waarbij ze heel blij waren. Toen we weer wegreden waren we al bij het volgende huisje aangezien die aan het einde van de straat was. Hier was Thandeka op de hoek aan het spelen. We waren alleen niet op zoek naar Thandeka maar naar Thandiwe. Deze was een stukje verder voor een groot huis in een enorme zandhoop aan het spelen. Ze wilde natuurlijk een beetje indruk op ons maken en ging gek doen met het zand. Ondertussen was Thandeka ook aan komen rennen om ons te groeten en haarzelf voorschut te zetten door zand in haar gezicht en mond te gooien. Zelf vonden ze het wel grappig haha! In het begin van die wijk woont ook het nieuwe meisje, Buhle. Ik vind haar zo lief en schattig dat ik haar graag in haar thuis situatie wilde zien. Dit was erg leuk. Ze zag ons door de auto heen en begon al te glimlachen. Ze was water aan het drinken en had ook nog een zakje chips in haar handje vast. Toen ze ook nog een ballon wilde wist ze niet zo goed wat ze nu vast moest houden. Ik heb toen alles maar op de grond gezet zodat ze het later weer kon pakken. Ook zij was erg blij me de ballon. Ze rende er achter aan en keek dan weer naar ons om het te laten zien! Heel lief! Thabang zijn adres klopte niet. Hier zijn we dus niet langs geweest aangezien we geen adres van hem hebben. Bij Choba was het wel grappig. Choba zou in het zelfde gedeelte als Keketso wonen. Alleen stond bij Choba hetzelfde huis nummer als Keketso. Dit was dus fout gegaan. Chris gaf meteen mij de schuld want ik zou dat veranderd hebben. Ik had dit niet gedaan dus toen werd de schuld op Leah (de verpleegster die de adressen opschrijft) geschoven. Op zich vond ik het niet zo erg aangezien ik het wel leuk vond om weer naar Keketso toe te gaan. Hier zijn we dan ook even naar binnen geweest. Toen ze me zag gingen haar armen al gelijk omhoog zodat ik haar van haar broer kon overpakken. Na een tijdje gingen we weg en dat vond ze natuurlijk niet zo goed. Dit liet ze duidelijk horen door te gaan huilen. Buiten zag ik aan de waslijn de schoenen die ik aan Keketso heb gegeven hangen. Hier moest ik natuurlijk even een foto’ tje van maken. Ook zijn we nog naar Angie, de tweeling en Choba geweest. Eerst gingen we naar de tweeling aangezien ik het nog wel leuk vond om hun te zien. Chris zei dat ik het huis van de tweeling niet zou weten te vinden dus zei ik oke, laat mij maar zeggen waar je heen moet doen en Ha! Ik had het huis van de tweeling gevonden. Toen we de dam opreden stonden ze in de achterdeur opening. Ze zagen me zitten en keken een beetje verbaasd om vervolgens lachend naar binnen te rennen! Wat zijn het toch een schatjes! Toen we buiten stonden kwamen ze al snel naar ons toe gelopen. Ze hadden beide een deken om hun middel gebonden. Zo dragen ze hier de kinderen en dat zien hun kinderen natuurlijk. Daarom zijn de meeste meisjes heel de dag bezig met dekens om hun heen binden en daarmee rondlopen. Karabo liep in haar blote billen rond. Toen we daar waren werd er gelijk een broek voor haar gehaald. Dit zijn trouwens de kinderen die Elsemieke wil adopteren. Ook hebben we toen met Chris afgesproken dat we maandag ochtend naar de kinderen gaan die we willen adopteren. Hier gaan we dan kijken hoe ze het doen in de ochtend. Elsemieke gaat dan naar de tweeling toe en Chris zal dan met mij mee gaan naar Keketso. Daarna zullen we met de taxi hun naar de hospice brengen. We zullen dan een gedeelte van hun ochtend ritueel zien aangezien ze hier al om 5 uur opstaan. Wij zullen dan vanaf 7.30 uur bij de kinderen gaan kijken. Hier heb ik nu al heel veel zin in! We gingen als laatste nog naar Choba toe aangezien een man bij de tweeling vertelde dat ze Choba slecht behandelen. Ze laten hem bijvoorbeeld alleen thuis in het weekend en gaan dan zelf weg. De man die dit vertelde zou schijnbaar tegenover hun wonen. We zijn toen daar gaan kijken maar Chris denkt niet dat dit het geval is aangezien de moeder een hele aardige, nette persoon is. Chris denkt niet dat ze het kind alleen zou laten maar ja welke kant van het verhaal moet je nu geloven. Chris zou het vertellen aan de social worker en die zou er dan mee aan de slag gaan. Rond een uur of 6 waren we weer thuis van ons avontuurtje in de Township. Over een tijdje mag ik weer naar de huisje maar dan met mijn ouders!

Woensdag (15-05-2013) was ik erg nieuwsgierig naar wat Leah te vertellen had over het huisnummer. Eerst wilde ze het niet toegeven maar daarna zei ze dat ze het huisnummer van Choba niet wist dus dat ze het huisnummer van Keketso maar op had geschreven. Ik vond het wel een leuke grap en de rest van de caremothers ook haha! Daardoor heb ik mooi Keketso nog eventjes kunnen zien. In de ochtend ben ik weer verder gegaan met handjes verven. Dit keer waren de kinderen van de daycare groep aan de buurt. Dit ging erg vlot en snel. Ik denk dat ik in 1 uur zo’n 15 handjes gedaan had. De rest van de handjes zou ik morgen nog doen. Dit waren er toen nog zo’n 13. Verder was het vandaag een gewone dag op de hospice. Lekker knuffelen en spelen met alle kinderen. Vooral met Maseola, Palesa, Kearabetswe en Karabo heb ik leuk gespeeld. Ik zat op de stoel achter de deur. Hun gingen dan rennen en rennen zodat ik hun moest pakken. Ook hebben we kiekeboe gespeeld wat ze erg leuk vonden. Je hoorde ze al lachend aankomen rennen als je ze nog geen eens kond zien Dit was erg leuk!

Donderdag (16-05-2013) heb ik in de ochtend tot 11.30 nog de laatste handjes van de kinderen geschilderd. De donderdag is altijd een onrustige ochtend aangezien de daycare kinderen in bad gaan. De kinderen komen dan naar de groep van de small zozo kinderen. Er wordt dan veel ruzie gemaakt en de kleintjes worden allemaal opgetild terwijl ze dat niet willen. Een hele hectiek dus. Toen het 11.30 was had ik alle handjes af. Deze heb ik in mapjes gedaan zodat ze netjes blijven in me koffer. Om 11.30 kwam Chris me ophalen zodat we naar Lynette’s werk konden gaan. Lynette is onderdirecteur bij Allem Brothers. Een bedrijf wat handelt in meel. Hier hebben we een rond leiding gehad door Deon. Het is echt een mega bedrijf wat heel veel meel produceert en verkoopt in 1 week. Om 13.00 uur zijn we toen doorgereden naar huis om te gaan eten. Hier hebben we snel gegeten zodat we daarna door konden gaan naar Nampo. Dit is een soort van markt alleen dan 10 keer zo groot voor 3 dagen lang. Het is vooral een boeren markt. Voor ons was het dus eigenlijk niet zo interessant. Wel hebben we iets lekkers gegeten. Sosaties, dit zijn een soort van kebab stokjes met gekruid vlees. Dit was erg lekker. Ook hebben we nog roomijs op en natuurlijk nog wat gedronken. Rond 6 uur waren we weer thuis. Toen hebben we ons opgefrist om na 10 minuten weer door te gaan naar de school. Hier organiseren ze avondeten voor mensen van Nampo en mensen die het willen. Hier hebben we toen lekker gegeten. Eerst soep, daarna vlees, saus en groente en als toetje nog vla, ijs en een soort van muffin wat smaakt naar malva pudding. Ook dit was erg geslaagd. Toen we eindelijk thuis waren rond een uur of 9 ben ik gelijk gaan douchen en me bed in gekropen. Ik sliep vrijwel direct. Ook was ik erg moe aangezien ik nog steeds ontstoken ogen heb. Hoop dat dit snel over is.

Vrijdag (17-05-2013) heb ik eerst weer een aantal kinderen ontbijt gegeven. Daarna ben ik de spullen klaar gaan zetten om de kinderen te kunnen schminken. Dit keer waren de small en big zozo kinderen aan de beurt. Eerst de big zozo kinderen. De meisjes waren vlinders en de jongens waren kleurrijke katten/ poezen. Dit was erg leuk om te doen. De kleintjes vonden het ook erg leuk behalve Leboe. Die vond het maar niks en Puseletso vond het teveel kriebelen waardoor het er echt niet uitzag. Maar als ik haar van de stoel af haalden begon ze dan te huilen. Dus ja, dan maar lelijk haha! Rond 11 uur was ik klaar met alle kinderen. Ik ben toen weer met Keketso gaan oefenen om te lopen. Ze was heel goed bezig en stapte de hele ruimte rond. Ze was namelijk achter een balletje aan het lopen. Ze bleef maar stappen en stappen. Het leek zelfs wel alsof ze niet anders meer kon haha! Ze had in de ochtend nog niet geslapen en viel dus gelijk in slaap met de lunch. Dit was erg fijn want dat scheelde weer een huilend kind in een bedje. Nadat we terug kwamen van onze pauze was ze al weer wakker. Ik heb toen nog met de kinderen gedanst op de muziek. Ook dit vond iedereen erg leuk. Ook Keketso stond te wiegen met haar heupen (staand)! Daarna hebben ze allemaal een stukje worst en een boterham gegeten. Toen was de taxi er al weer en gingen de kinderen naar huis. Wij zijn toen ook naar huis gegaan. S’ avonds heb ik toen nog met mama geskyped en zijn we op tijd gaan eten. S’ avonds ben ik ook op tijd naar bed gegaan aangezien me beiden ogen nu ontstoken zijn… Ja, ja, ik tref het hier in Zuid-Afrika.

Zaterdag (18-05-2013) was ik al om 7 uur wakker. Gelukkig viel ik weer in slaap toen ik rond 9 uur wakker werd van Elsemieke die ging ontbijten. Toen heb ik nog lekker in bed liggen niksen en soms nog even kunnen slapen. Daarna ben ik maar uit bed gegaan om ook te gaan ontbijten. Lynette en Gerald waren ook al wakker. Ik heb toen lekker ontbeten met een eitje en een boterham. Daarna ben ik weer terug naar de kamer gegaan en ben ik aan me eindverslag begonnen. Volgende week moet ik deze inleveren en je eindverslag is toch meestal best veel werk dus dat word hard werken dit weekend. Rond 1 uur ben ik gaan lunchen. Rond 2 uur ben ik naar de Pick and Pay gelopen op wat lekkers te kopen. Ook heb ik nog wat spullen gekocht voor me afscheidsfeestje van volgende week vrijdag. Rond 3 uur was ik weer thuis en ben ik weer begonnen aan met eindverslag tot dat we gingen eten. Jammie, lekker spareribs en frietjes! Na het eten ben ik gaan douchen. Daarna ben ik gaan slapen. Ik heb nu 1/3 deel van me eindverslag af. Morgen maak ik de rest van me eindverslag af zodat ik het van de week nog helemaal kan controleren en daarna kan ik het naar me mentor toe sturen. Dan is me stage afgesloten hier in Zuid-Afrika. In Nederland dan nog me eindgesprek en dan zit het er officieel op. Maar eerst nog even hard werken om alles af te krijgen en nog genieten van mijn laatste week op de hospice volgende week…! En dan welverdiend op vakantie.

Zondag (19-05-2013) was ik op tijd wakker. Ik ben me toen aan gaan kleden en ben gelijk aan me eindverslag begonnen. Nadat ik een klein deel weer af had ben ik gaan ontbijten. Na het ontbijten ben ik weer verder gegaan tot een uur of 12. Ik heb nu 2/3 deel van mijn eindverslag af. Het laatste deel is niet zo groot dus dat is vanmiddag aan de beurt. Rond 1 uur ben ik weer lekker een tosti gaan eten en daarna ben ik weer aan me eindverslag begonnen. S’ avonds hebben we lekker een braai gehad en ben ik op tijd naar bed gegaan. Morgen worden we om 7.15 opgehaald door Chris om naar de kinderen die we willen gaan adopteren te kijken in de ochtend. Misschien dat we dan kunnen zien wat hun ochtend ritueel is met het kind. Morgen is het al weer mijn laatste week op de hospice. Een drukke week met veel activiteiten, feestjes en lekker dingen waarschijnlijk!

Liefs & Knuffels,

Dayenne