Wat vliegt de tijd!

Lieve iedereen,

16-02-2013
Zaterdag heb ik lekker uit kunnen slapen. S’ ochtends aan het ontbijt vertelde Lynette dat ze het weekend niet thuis zal zijn omdat ze naar Johannesburg ging. Na het ontbijt heb ik nog wat huiswerk gemaakt voor mijn vve programma. Rond 11 uur gingen we naar vrienden van Elsemieke die een huis verder wonen in dezelfde straat. We hebben wat gedronken en gekletst. We zijn ook uitgenodigd om morgen mee naar de Christelijke Kerk te gaan hier in Viljoenskroon. Ook kunnen we volgende week zaterdag mee naar Johannesburg want hun gaan daar dan naar een show. En volgende week zondag kunnen we mee naar de rivier waar ze gaan picknicken, zwemmen en met bootjes gaan varen. Dit is met de mensen van de kerk. We weten nog niet wat we wel gaan doen en wat niet maar er zijn genoeg leuke dingen als we willen. Na het bezoekje zijn we door gelopen naar de winkel. Ik had nog bordjes nodig zodat we die tot olifanten om kunnen toveren volgende week voor het vve programma en een toilet tas. Uiteindelijk heb ik die niet kunnen vinden dus heb ik maar een koffertje gekocht waar je wat spullen in kan doen. Het lijk op een toilet tas alleen dan in een vorm van een doos haha. Want hier moet je het doen met wat je hebt. Maar alles pastte er gelukkig in dus de kamer is nu netjes ingericht en opgeruimd… S’ middags heb ik met mama, papa en Chels gefacebooked en heb ik Evelien ook nog even gezien, wat erg leuk was! Toen zijn we naar het dorpje gelopen om wat eten te kopen. We hebben een hamburger gekocht en frietjes. Het was erg lekker! We waren wel een beetje verdwaald toen we opzoek waren naar de winkel maar met mijn (fantastische) geheugen zijn we uiteindelijk ook weer heel thuis gekomen! S’ avonds ben ik lekker uitgebreid in bad geweest en toen heerlijk in slaap gevallen. Morgen gaat de wekker vroeg zodat we naar de kerk kunnen. Deze begint namelijk al om 9 uur.

17-02-2013
Zondag ging de wekker vroeg. Om 8.30 uur gingen we naar de kerk. De kerk staat eigenlijk pal achter ons huis. We hebben daar haar man, andere dochter en haar schoonzoon ontmoet. Om 9 uur begon de kerkdienst. Deze zou duren tot 11 uur en dan zou er nog koffie en thee gedronken worden. Tijdens de kerkdienst praatte ze Zuid-Afrikaans. Als je goed oplet kun je het meeste wel verstaan. Na een tijdje begon ‘het bandje’ muziek te maken. Alle mensen gingen staan. Ze danste met hun handen in de lucht naar Jezus gericht. Zo hebben ze misschien wel 4 a 5 liedjes staan dansen. Voor mij best raar want zoiets zouden we in Nederland echt niet doen. Na een tijdje gingen de kinderen weg en begon er een gesprek over een bepaald onderwerp uit de bijbel. Het ging allemaal over situaties en voor welke kant je dan kiest. De kant van het geloof of de kant van het ongeloof… Daarna gingen alle mensen nog naar voren en in een kring staan. Iedereen hield elkaar vast en zo deden ze! een gebed. Trouwens alle mensen die binnen kwamen werden allemaal geknuffeld. Toen ik vroeg waarom ze dit deden vertelde ze dat ze allemaal ‘familie’ zijn en daarom iedereen knuffelen. Dit zouden ze in Nederland ook echt niet bij iedereen doen. Na het laatste gebed gingen we nog wat thee drinken en toen zijn we naar huis gegaan. We hebben toen wat gegeten en toen ben ik lekker terug in bed gekropen. S’ middags heb ik mijn huiswerk nog gemaakt en toen was Lynette al weer thuis. S’ avonds hebben we lekker gegeten en ben ik weer op tijd naar bed gegaan want morgen begint een nieuwe week op de hospice die in het teken staat van mijn vve programma over wilde dieren! Ik heb er in ieder geval heel veel zin in!!



18-02-2013
Maandag ging de wekker weer erg vroeg. Had er voor de eerste keer ook echt moeite mee om uit bed te komen. S’ ochtends was het best wel bewolkt dus was het lekker weer om naar de hospice te lopen. Niet te warm en ook niet te koud. Ook stond er een lekker windje! Eenmaal aangekomen op de hospice waren de kinderen er nog niet. We hebben even naar de lokalen gekeken want ze hebben alle lokalen omgegooid zodat er meer ruimte is voor de kinderen. Vooral voor de kamer van de baby’s waar alle baby’s normaal in slapen en ook nog spelen overdag is het veel te klein. Nu hebben ze het ziekenhuisje voor de baby’s ingericht. De oude baby kamer voor de grotere kinderen en de andere zozo ruimte blijft voor de oudere Zozo’s. Sinds een paar dagen staat de airco ook voortaan aan waardoor het overal lekker koel is. Hierdoor slapen de kinderen beter maar voor ons is het natuurlijk ook fijner. Toen waren de kindjes er eindelijk! Ze stapte allemaal een voor een uit de auto en rende naar binnen. Er was een beetje verwarring bij de caremothers en de kinderen want alles was nu anders. Uiteindelijk heeft iedereen zijn eigen plekje weer gevonden. Toen de kindjes binnen kwamen rende de tweeling ook echt op me af om me te knuffelen en op schoot te zitten. Heel lief! Hun wil ik echt mee naar huis nemen samen met Keketsu, dat kleine lieverdje! Maar ja dat gaat nu eenmaal niet. Na een tijdje ben ik naar de school gelopen om te starten met mijn vve programma over wilde dieren. Dit was erg leuk om te doen, natuurlijk wel wennen om voor de klas te staan maar dat zal aan het einde van deze week wel anders zijn. We begonnen met een introductie activiteit doormiddel van een poster, daarna hebben we het boek bekeken en toen hebben we een werkblad gemaakt. Ik heb toen geholpen bij een groepje van 4 kindjes die een leerachterstand hebben. 1tje is er 7 jaar maar zit in een klas met allemaal 4 jarige kinderen omdat ze het gewoon niet kan. Er is ook een meisje bij dat helemaal niet praat. Dus het was voor mij erg lastig om met hun te communiceren. Maar dat zal je wel snappen! Na een tijdje ben ik weer terug gegaan naar de baby’s. Ze gingen eten en later zijn ze allemaal lekker in slaap gevallen. Ze slapen wel echt beter door de airco. Wij zijn toen ook weer naar huis gelopen om te gaan eten. Na onze pauze liepen we weer terug in die brandende zon. Eenmaal op de hospice aankomen werden de kindjes verschoond. Kregen de kleintjes een vies prutje van groente en kip wat ze eigenlijk allemaal niet zo lekker vonden en toen kwam de taxi al. De middagen zijn niet echt interessant. Het is nog maar 1,5 uur na je pauze dus veel bijzonders gebeurd er dan namelijk niet. Na het eten zijn we langs het dorpje gelopen en toen weer naar huis. Wat huiswerk gemaakt, lekker gegeten en toen vroeg naar bed gegaan! Ik was helemaal uitgeteld van deze dag.

19-02-2012
Dinsdag was het nog moeilijker om uit bed te komen. We moesten ons uiteindelijk dan ook haasten, naja niet dat het iemand uitmaakt dat we te laat komen. Toen we er waren heb ik nog een kindje eten gegeven en ben toen weer naar de school gelopen. We hebben maskers van een leeuw en een olifant gemaakt. Was erg leuk om te maken met de kinderen! Iets voor twaalven ging ik weer terug naar de Zozo’s want ze gingen al weer bijna eten. Ze aten iets van pasta met gehakt en bonen in saus. Het was ook echt een wonder want normaal lust Keketsu helemaal niks en at dit smakkend helemaal leeg! Ook de andere kindjes leken het erg lekker te vinden. Is ook weer iets anders dan die rijst he. Na het eten zijn wij naar huis gelopen om zelf te gaan eten. Toen we terug kwamen lagen bijna alle kindjes nog lekker te slapen. Er is trouwens 1 kindje die heel erg duimt. Vandaag had hij plotseling iets paars op zijn hand, mond, tong en tanden zitten. Wij dachten dat hij thuis misschien iets met kleurtjes had gedaan of dergelijke maar dit werd niet echt duidelijk. Na een tijdje zagen we ook dat er een aardige wond op zijn hand zat. Ik dacht al gelijk aan een traditionele heler. Een wonder dokter zeg maar. Maar hier zijn we eigenlijk niet achter gekomen. Ook gebeurde er s’ middags iets vreemds. Er kwam een kikker voorbij springen waarop alle kinderen begonnen te gillen. Na een tijdje begonnen ze de kikker dood te stampen. In het begin was de kikker te snel maar na een tijdje hadden de kinderen de kikker te pakken. Ze moesten de kikker nog wel even 50 keer na schoppen toen die eenmaal dood was. Best wel zielig, maar toen we het Chris vertelde reageerde die lachend… Hij vond het wel grappig. S’ middags gingen we naar de township met Chris. Het werd allemaal wat later dan verwacht maar ja dat hoort er nu eenmaal bij. We gingen eerst langs bij de tweeling. Dit omdat een van de tweeling een hele erge loop oor heeft waar gisteren een dode vlieg in zat. Sorry voor de details maar echt. Hun zien er de ernst niet van in. Dus ik loop elke dag weer naar de verpleegster om te vragen of ze haar oor schoon wil maken. Maar ja wordt niet door iedereen gewaardeerd wat ik alleen niet zo goed snap… Dan krijg ik weer te horen dat de moeder naar de kliniek moet gaan om medicijnen te krijgen maar dat doet ze telkens niet. Dus nu hebben we een brief gekregen om aan de moeder te geven zodat ze hopelijk de ernst van de zaak inziet. De tweeling was zoals gewoonlijk weer moeilijk te vinden. Ze was niet thuis want ze woonde ergens anders en dat was weer ergens anders dan waar we hun de vorige keer gevonden hadden. Uiteindelijk vonden we ze. En hebben we hun huisje gezien dat alleen een keuken had en een 1 persoons bed voor 1 volwassenen en 2 kinderen. Erg klein dus. Als het goed is komt ze morgen mee met de kinderen naar de hospice zodat ze door gewezen kan woorden naar de kliniek. Ben benieuwd of dat ze komt. Toen zijn we door gereden naar het huisje van Keketsu. Mijn lieveling haha! Onderweg zagen we Princess nog met water spelen buiten. Keketsu was ook niet makkelijk te vinden. Ze woonde in de nieuwe wijk dus er zat nog niet echt structuur in. Uiteindelijk vonden we haar in een best wel aardig huis. Het had een keuken, 2 slaapkamers, een zit hoekje en nog een ruimte erachter. De oma liet ons foto’s zien van de moeder van Keketsu die rond de leeftijd van 18-19-20 jaar overleden is. Sinds dien zorgt de oma voor het kleine kindje. Keketsu was ook blij om ons te zien. We kregen een paar handkusjes, hebben even geknuffeld en zijn toen weer gegaan. Op naar Palesa. Palesa was de vorige keer niet thuis toen we haar op wilden zoeken. We reden voorbij haar huis want hier was ze de vorige keer ook niet. We reden gelijk door naar het huisje waar ze de vorige keer zou moeten zijn geweest. Hier was ze niet want ze was toch bij het huisje volgens de mensen daar. Terug naar het huisje en ja inderdaad daar lag ze dan op de rug van de moeder net zoals mijn foto op facebook. Ze zag ons en werd gelijk heel verlegen. Totaal anders dan op de hospice. Chris dacht dat het misschien kwam doordat dit haar huis was met haar ouders en niet de vrije plaats op de hospice zonder ouders. We zijn toen maar weer gegaan zodat ze zich misschien makkelijker zou voelen. Nu gingen we op weg naar Paulinah. Deze vonden we vrij makkelijk. Ze liep in een shirtje rond zonder andere kleren. Ze zat best wel onder de modder. Toen we het huisje binnen kwamen bleek het een aardig mooi huis te zijn. Met een wc, nog 2 kamers, een keukentje en een zitje met een tv en radio set met speakers. Echt niet slecht dus! We hebben even gekletst met de ouder die daar was en Paulinah was helemaal vrolijk. Normaal is ze op de hospice erg verlegen en hoor je haar haast niet. Erg anders dus net als bij Palesa. Toen gingen we op zoek naar Karabo Fokanie. Dat hele dunne meisje wat schijnbaar 1 jaar en 6 maanden is volgens de moeder en geestelijk niet helemaal oké is. We vonden haar niet heel makkelijk want het was niet heel duidelijk voor Chris waar ze woonde. Uiteindelijk kunnen alle mensen in de buurt je helpen omdat ze allemaal weten waar iedereen is. Na een tijdje vonden we haar en haalde de moeder het kindje op aan het einde van de straat. Ze was schijnbaar ergens aan het spelen… Je weet niet wat er echt van waar is maar ja daar moet je het maar mee doen. Ze was ook erg blij om ons te zien. Ik pakte haar en ze begon al gelijk te lachen en me stevig vast te houden! Echt heel lief! Ze bleef maar lachen en doen. Toen ik haar aan Elsemieke wilde geven bleef ze me ook echt stevig vast houden. Heeeeeel lief! Haha! Na Fokanie zijn we weer naar huis gereden zodat we konden gaan eten. We zijn ook uitgenodigd om met Chris donderdag om 2 uur mee te gaan naar de township om iets van eten uit te delen. Het is niet heel duidelijk maar zoiets gaan we doen. Ik ben wel benieuwd wat we nu uiteindelijk gaan doen. Na het avond eten heb ik al mijn huiswerk bij elkaar gezocht zodat ik een beetje weet wat ik allemaal moet doen. Na het douchen ben ik lekker gaan slapen want zulke dagen slopen je wel!

20-02-2013
Woensdag ging de wekker weer vroeg. Ik vond het weer erg moeilijk om uit bed te komen. Ik weet niet, denk dat deze week me gewoon sloopt… vooral door het schooltje met de ondeugende kinderen die heel de tijd gestraft moeten worden. Zoals gewoonlijk deze week ging ik om 9 uur na het voeden van een paar kindjes weer naar het schooltje toe voor mijn vve programma. Vandaag hebben we een werkblad gemaakt over de staarten van de dieren met behulp van het prentenboek. Daarna gingen ze weer kleuren zoals ze elke dag wel een paar keer doen. Dit is de enigste juffrouw die aan beeldende vorming doet. Wel jammer aangezien ze het allemaal erg leuk vinden. Toen het bijna pauze was lag een jongetje al een hele tijd te slapen. Later heeft de jongen ook nog overgeven. Hij bleek gewoon zichzelf niet zo lekker te voelen. Uiteindelijk is die ook naar huis gegaan. Maar het was wel zielig voor hem vond ik. Ik weet niet maar op de een of andere manier voel je je altijd schuldig als je moet overgeven. Dit kindje had er namelijk ook wel last van en voelde zich ‘slecht’ denk ik omdat die overgegeven had. Na het opruimen ben ik weer terug gegaan naar de Zozo’s. De grote kinderen moesten eigenlijk in bad vandaag maar denk dat door de hectiek het niet gebeurd is. Ik hoorde namelijk dat een van de caremothers ziek was geworden en een bloed neus had gehad. Uiteindelijk ging het wel weer beter maar ze zag er erg ziek uit. Ze !is nog heel de dag gebleven. Wij zeiden al dat ze gewoon naar huis moest gaan maar ja je weet ook niet onder welke omstandig heden ze thuis woont. Na dat alle kinderen rustig waren gaan slapen zijn Elsemieke en ik in de stad gaan eten. Ik had een mega lekkere pizza besteld met frietjes en Elsemieke een hamburger. Uiteindelijk moest ik voor de pizza, frietjes en cola 47 rand betalen. Dit is ongeveer 4 euro. In Nederland zou je daar alleen friet voor hebben haha! Maar het was echt overheerlijk. Helemaal opgeladen zijn we toen weer terug naar de hospice gelopen. Toen heb ik me lieve Keketsu even in slaap gewiebeld en ben toen met de andere kindjes buiten gaan wachten. Ik had tegen de caremothers gezegd dat ze haar moesten laten slapen wat ze sliep pas net. Helaas hoorde ik na! 30 min een bekend huiltje van mijn kleine schattie want de caremothers hadden haar wakker gemaakt. Uiteindelijk heb ik haar weer in slaap gekregen en net voordat de taxi kwam werd ze weer wakker. Ze is toen lekker naar huis gegaan alleen vond ze het niet zo leuk dat ik haar aan iemand gaf in de taxi. Ze begon gelijk te huilen en bleef me ook boos aankijken! Best wel schattig uiteindelijk! Als je haar ook een kusje op haar voorhoofd geeft dan doet ze haar mond helemaal open en gaat ze glunderen van hier tot in Tokio. Zo lief! Haar wil ik het liefst mee naar huis nemen!!! Na deze lange dag zijn we weer naar huis gelopen en hebben Elsemieke en ik nog even gezwommen. Na het zwemmen heb ik mijn huiswerk gemaakt en geklets met papa en mama. S’ avonds hebben we hamburgers gegeten en ben ik weer, ja alweer op tijd naar bed gegaan. Ik had namelijk een slechte nacht achter de rug want de waaier doet het niet en een mug bleef me maar lastig vallen waardoor ik uiteindelijk mezelf heb in gesprayd met muggen spul. Hoop dat ik vannacht in ieder geval beter slaap.

21-02-2013
Donderdag ging de wekker weer op tijd. Na een heerlijk lang nachtje geslapen te hebben voelde ik me eindelijk uitgerust. We waren een beetje aan de late kant dus snel alles gedaan en toen weer op weg naar de hospice. Eenmaal aangekomen op de hospice waren de oude kindjes er al. Het busje met de baby’s was een beetje laat maar uiteindelijk waren ze er ook. Ik kan dan naar buiten om de kindjes op te halen en dan stapt de caremother met Keketsu uit en dan geeft ze haar al gelijk aan mij. Deze ochtend lag ze nog te slapen. Ze werd een beetje wakker dus ik heb haar weer in slaap gekregen en toen heeft ze nog even kunnen slapen. Al snel werd ze wakker en heeft ze iets gegeten. Wat wonderbaarlijk bijna allemaal binnen bleef want vaak zuigt ze de melk op en spuugt ze de cornflakes uit. Het gaat steeds beter met het eten haha! Na het eten ben ik op de hospice gebleven omdat de caremothers even een soort van vergadering hadden. Daarna heb ik nog met Keketsu rond gelopen zodat ze kon gaan slapen. Ze kan moeilijk de drempel over om in slaap te komen. Ze gaat dan huilen en dan valt ze uiteindelijk zo jammerend in slaap omdat ze misschien liever had willen spelen. Maar je ziet het duidelijk aan haar wanneer ze moe wordt want haar oogjes worden dan een stuk kleiner. Nadat ze in slaap gevallen was ben ik nog even naar het schooltje gegaan voor mijn vve programma. Ze waren bezig met lampionnen maken dus daar heb ik bij geholpen. De kinderen noemen me daar ook telkens hyenda of iets wat er op lijkt. Maar vandaag vroeg ik dus wat het betekende en dat blijkt dus een naam te zijn. Maar waarschijnlijk hebben ze me naam verkeerd begrepen en dachten ze dat dat me naam was. Wel lief want als ik dan binnen kwam riepen ze het en dan lieten ze hun tekeningen enzovoort allemaal zien. Maar nu kennen ze me ‘echte’ naam en dat kunnen ze nog best wel goed uitspreken! Daarna ben ik weer terug gegaan want het was al 12 uur. Ik heb een paar kindjes eten gegeven en in slaap geholpen. Om 1 uur zijn we naar huis gelopen omdat we om 2 uur door Chris opgehaald zouden worden om naar de township te gaan en een soort van voedselpakketten uit te delen. Hij was er iets voor 2 uur dus dat was erg netjes haha! We hadden het erger verwacht! Op naar de township. Hier staat een huisje waar ze voorlichting geven aan jongeren over hiv/ aids/ seks. En achter in de tuin staat een moestuintje waar de mensen van de township in kunnen werken. Er werd een kleine bespreking gehouden over het papier en toen kon het pakket uitgedeeld worden. Er waren 60 pakketten met rijst, bloem, pap, tomaten puree, vis, wc rollen en dergelijke. De namen werden opgeroepen en de mensen kregen dan een formulier dat ze moesten ondertekenen en dergelijk. Als dat gebeurd was konden ze het loodzware pakket wat door sterke jongens naar buiten gesjouwd was mee naar huis nemen haha! Sommige zetten dit loodzware(10 kg of meer denk ik) pakket op hun hoofd en andere waren slim genoeg om een kruiwagen mee te nemen. Na het uitdelen van de pakketten zijn we weer naar huis gegaan want het was bijna half 4. Ik heb nog even met me voetjes in het zwembad gezeten en ben lekker even gaan dutten op bed. Ik weet niet hoe het kan maar waarschijnlijk door de airconditioning ben ik verkouden geworden want ik heb me toch een loopneus en enorme keelpijn. S’ avonds hebben we lekker gegeten en ben ik maar weer aan me huiswerk begonnen. Ben blij als het vve programma klaar is en ik het gehaald heb want dan valt er een grote opdracht weg… S’ avonds zijn we weer op tijd naar bed gegaan want morgen is het al weer vrijdag! Wat gaat deze week toch weer snel!

22-02-2013
(vrijdag) De wekker gaat zoals gewoonlijk weer om 7.30 af. Ik was al helemaal klaar want was al om 7 uur wakker. Lekker rustig gegeten, beetje gesurft op het internet en op tijd naar de hospice gelopen. De kindjes kwamen we onderweg tegen. Dit waren de kleine Zozo’s. We hebben de kindjes mee uit de taxi geholpen en mee naar binnen gelopen. De kinderen zouden vandaag weer gewogen worden. Uiteindelijk heb ik zoals ik dat meestal elke week doe de kinderen gewogen. Eerst was ik van plan het niet te doen maar de caremother kwam het aan mij vragen dus ja haha! Maar even alle kindjes gewogen en opgeschreven. Sommige kindjes waren deze week 2 kilo afgevallen en de andere kindjes waren 1 kilo aangekomen… Na het wegen hebben ze lekker gegeten. Ik heb Keketsu weer eten gegeven. Daarna is ze lekker in slaap gevallen en ben ik naar het schooltje gelopen om weer iets te doen voor mijn vve programma. Uiteindelijk is hier niets van gekomen want de juffrouw was veel te druk bezig met de voorbereidingen van de officiële opening van de school. We moesten nog muizen oren maken, een kroontje, een bus, poetsdoeken, noem maar op. uiteindelijk hebben we ook niet zoveel uitgevoerd want het was vandaag veelste warm! Uiteindelijk heb ik s’ middags maar een kroontje gekocht voor 7 rand (€0.50 cent) want het was me teveel moeite om het helemaal te maken haha! Na dit gerommel in het schooltje ben ik maar weer terug gegaan naar de hospice. Hier waren ze bezig met flesjes drinken en toetjes eten. Na het eten hebben we nog gespeeld en toen kwam het warme eten al. Dit keer frietjes, met een visstick en spaghetti met een beetje tomaten saus. Dit vonden de meeste kinderen erg lekker! Ik had Keketsu weer eten geven. Ze vond de spaghetti wel lekker maar de frietjes en de visstick niet zo. Uiteindelijk heeft ze nog een frietje in haar hand opgegeten. Maar je kon wel zien hoe vet de frietjes waren want haar handen glimde helemaal van het vet. Daarna heb ik haar weer mee naar buiten genomen zodat ze in slaap kon vallen. Uiteindelijk heeft ze even geslapen en was ze weer wakker toen we terug kwamen van onze pauze. Alle kindjes hebben toen een schone luier gehad en hebben buiten een boterham met pindakaas en jam gegeten. Ook was er weer een gast. Namelijk een kikker. En ra ra leeft de kikker nog? Ik zal jullie helpen: nee haha! Hij was weer helemaal dood gestampt. Na een tijdje ging ik kijken en toen zei een jongetje trots met zijn handpalm klappen op zijn borst: ik ik. Nou ja, ik kan er wel op reageren dacht ik maar dat heeft toch geen nut dus ben ik maar weer weg gelopen. Toen de taxi van de kleine Zozo’s er was hebben we de kindjes naar de taxi gebracht. Keketsu gaat er altijd als laatste in, want die zet ik dan op schoot bij een caremother. Nou ik kan je vertellen dat ze het steeds moeilijker vind om weg te gaan. Ze klemde haar handjes helemaal vast aan me t- shirt en ging huilend bij de caremother op schoot zitten. Ze bleef me nog boos aankijken. Ik had haar snel nog een kusje door het raam gegeven maar het werd er niet beter op. Snel reed de taxi weg. Een minuut later was de taxi er weer want ze waren een caremother vergeten! Haha! Ik keek door het raampje en dacht te zien dat Keketsu alweer sliep! Gelukkig maar! Na het uitzwaaien van de kindjes liepen we naar huis. Onderweg zag een meisje van de school ons lopen en riep: Bye Teacher! Zo schattig haha! Ze bleef zwaaien en roepen! Heel lief! Toen we thuis waren zijn we het zwembad ingedoken en heb ik lekker gedoucht. Het water is in deze periode schaars dus na een tijdje had ik eindelijk water en had ik warm water. Aan het einde van de douche beurt had ik alleen nog maar koud water. Dus snel omgekleed en met mama gekletst op facebook. Daarna hebben we lekker gegeten. S’ avonds heb ik nog aan mijn vve programma gewerkt en ben ik lekker gaan slapen. Eindelijk is het weekend! Zo’n week duurt soms erg lang maar ja je haalt er wel heel veel voldoening uit als je die kindjes naar je toe ziet rennen als jij de poort binnen komt!

liefs & knuffels,

Dayenne